Renk körlüğü doğuştan gelen veya sonradan edinilen, renkleri ayırt etme yeteneğinin bozukluğudur. Genellikle yeşil ve kırmızının ayırt edilememesidir ama sarı ve mavi de olabilir. Erkeklerde kadınlara göre daha fazla gözlenmektedir, erkeklerin %7 sinde bu problem gözlenirken kadınların sadece %0,5’inde gözlenmektedir. Renk körlüğü bir hastalık ya da dejeneratif bir durum değildir, zaman zaman sonradan edinilen renk körlüğü başka sağlık problemlerinin semptomu olarak ortaya çıkabilmektedir.
Gözün arka kısmında bulunan ince sinir dokudur. Lensten gelen görüntü retina tarafından elektriksel sinyallere dönüştürülür ve bu sinyaller optik sinir hücreleri tarafından yorumlanmak üzere beyne iletilirler. Retinanın merkez kısmı (makula) tam önümüzdeki nesnelere odaklanmak için net ve keskin bir merkezi görüş sağlar. Retinanın diğer kısımları periferal (çevresel) görüş sağlar.
Retina sinir tabakasının, pigment epitelin tabakası ve göz duvarından ayrılmasıyla ortaya çıkan bir durumdur. Bu ayrılmanın sonucunda göz sıvısı iki tabaka arasındaki boşluğa sızar ve tabakaların daha da ayrılmasına neden olur.
Gözün arka kısmında olan retinada bulunan ışığa duyarlı koni ve rod hücrelerine zarar veren bir grup göz hastalığına verilen isimdir. Çevresel görüş ve gece (karanlık veya az ışıklı ortamlarda) görüşten sorumlu olan rod hücreleri, renkli görüş ve merkezi görüşten sorumlu olan koni hücrelerine göre bu hastalıklardan daha fazla etkilenirler. Retinitis pigmentozanın etkileri genellikle çocukluk veya ergenlik dönemlerinde ortaya çıkar. İlk belirti genellikle gece körlüğü ve onu takip eden çevresel görüşün azalmasıdır. Yıllar geçtikçe, hastalık çevresel görüş kaybını daha da arttırır. Hastalık ilerlerdikçe retinitis pigmentoza görülen kişiler çevresel görüş azaldığından sandalye gibi bazı nesnelere çarpmaya başlarlar, ve sadece tek yönde yani tam karşılarını görebilirler. Yani çevresel görüş kaybolduğundan bir tünelin içindeymiş gibi görürler.
